Haberler
Bilim & Teknoloji
Yaşam
Kültür & Sanat
Haberler
Bilim & Teknoloji
Kültür & Sanat
“Dostum, o konsol sana ait değil!”
Nintendo Switch cebe sığabilecek kadar küçük ama The Legend of Zelda gibi inanılmaz ayrıntılı grafiklere sahip oyunları çalıştırabilecek kadar da güçlü bir alet olması hasebiyle 2017’de “devrim niteliğinde” bir oyun konsolu olarak markete sürüldü. Sahiden de öyleydi. O zamana kadar PSP gibi başarılı emsaller görmüştük ama hiçbiri Nintendo Switch’in sahip olduğu popülerliğe ulaşamadı çünkü hiçbiri…
“Sana alkış yok anca finger snap”
Alkış bir zamanlar birlikte olmanın sesiydi. Birlikte gülmenin, ağlamanın, yaşamanın ortak çoşkusuydu belki. Şimdi bir "finger snap" yetiyor—onaylamak, geçivermek, unutmak için. Parmaklar yukarı kayıyor, ritim değişiyor. Alkışlar yerini duygu geçişlerine bırakıyor. O geçişlerin tam ortasında bir sahne: Harbiye. Bazı sanatçıların adım bile atamadığı yerde Manifest beliriyor. Bir anda. Sanki görünmek değil, gösterilmek üzere çağrılmış gibi.…
Turist olarak değil, tanık olarak Avrupa
Dünyayı görmek, bilmediğin sokaklarda yönünü kaybetmek, bambaşka bir dile ve kültüre karışmak, yaşadığın yerin ve kendi rutininin dışına çıkıp başka yerleri ve rutinleri gözlemleyebilmek, hatta bazen gözlemlemekle kalmayıp başka bir rutinin parçası olabilmek elbette insanı dönüştüren ve bakış açısını genişleten deneyimlerdir. Çoğu zaman, yaşadığınız yeri anlayabilmenin ve sorgulamanın en iyi yolu bambaşka bir yere gitmektir.…
Sanatın aynasında siyaset: Oyuncular, suskunluk, sahne dışındakiler
Bu ülkede uzun zamandır hiçbir şey sadece kendi anlamında değil. Mesela bir yasa, yasadan ibaret değil. Sessizlik yalnızca kişisel değil. Oyunlar artık yalnızca birer oyun değil. Her şey fazlasıyla politikleşti, biz istesek de istemesek de. Bu kaçınılmazlık, en çok sanatı etkiliyor. Çünkü sanat, yaşadığımız çağın aynasıysa, o aynada artık yalnızca estetik kaygılar, içsel çatışmalar, bireysel…
Neden sürekli eski dizileri izleyip duruyoruz?
Muhteşem Yüzyıl, Yaprak Dökümü, Avrupa Yakası, Yabancı Damat, Kavak Yelleri, Adını Feriha Koydum, Hatırla Sevgili, Yalan Dünya ve tabii ki Aşk-ı Memnu… Yeni dizileri takip etmek yerine dönüp dönüp arşivleri karıştırıyorsanız bu dehlizin epey dibinden, Yılan Hikayesi’nin 67. bölümünün karşısından sesleniyorum: Yalnız değilsiniz. Hem sosyal medyadan hem de sosyal çevremden gözlemlediğim üzere, güncel dizileri bölüm…
“Feminist” bir eylem olarak kişisel bakım
Kişisel bakım dendiğinde aklımıza gelen ilk şey bedeni iyileştirmekten ziyade düzeltmek ya da kusurları gizlemek. Hatta doğrudan mağazalarda kişisel bakım reyonlarındaki raflarca ürün gözümüzün önünde canlanıyor. Tükettikçe kendimizdeki "iyilik halini" pekiştiriyoruz. Artık görünür kusurlarımızın hepsi biraz daha bakımla çözülebilir. Kendimizde fiziksel olarak eksik bulduğumuz ya da daha iyi olabilecek her ne varsa belirli ürünleri kullanarak…
Yalnızca Yezdan Kayacan değil
Bir düşüş sesi yankılandı içimizde. O sesi ne unutturabilir ne de üzerini örtebiliriz. Yezdan Kayacan… 13. kattan düştü. İntihar mıydı, kaza mıydı bilinmiyor. Ama biz bazı şeyleri biliyoruz. Bir oyuncunun yaşamakta zorlandığı hayatı, tutunamadığı duvarları, boğazına kadar dolmuş haldeyken sustuğu anları… Bunları biliyoruz. Biliyoruz ki bunları yaşayan yalnızca Yezdan değil. Son birkaç yıl içinde sessizce…
Bu hikayenin oyuncusu kim?
Bizim sahnemiz her zaman set değildi. Bazen okuldu, bazen sokak, bazen bir tutanak kağıdının üzeriydi. Provalarda ezber yaparken gözaltı haberini alanlar olduk. Bir sahneye çıkmadan önce hangi paylaşım yüzünden diziden atıldığımızı öğrendik. Ve çoğumuz o an sahneyi değil, hayatı oynadığımızı fark ettik. Kamera yoktu ama kayda alınıyorduk. Işık yoktu ama görünür hale geliyorduk. Oyun yoktu…
Anlatılan senin hikayendir, ne gülüyorsun?
2000’lerin ilk on yılında Türkiye güldürüsünün altın anahtarını elinde bulunduran komedyenlerin şimdilerde peş peşe andropoza girmesinin ardından, mizah kendini derin bir fetret döneminin ortasında buldu. Eskinin ağır topları çaresiz çırpınışların eşlik ettiği bir zindelik gösterisi içinde acıma duygusu uyandırırken yeni figürler de bu yarı-anarşi ortamının kaosundan istifade ederek piyasada kendine bir yer edinmeyi arzuluyor. Önce…
“Instagram photo dump” çaresizliği
Jennifer Lopez, 1 Eylül 2024’te “Ne yazdı ama…” diye veciz bir açıklama yaparak Instagram’daki 250 milyon takipçisiyle tam on altı adet fotoğraf paylaştı. Bu paylaşım, uzun süredir magazin basınının gündeminde yer alan iki yıllık Jennifer Lopez-Ben Affleck ilişkisinin sonunu getiren ve herkesin gözü önünde gerçekleşen boşanma davasının hemen ardından gelmişti. Lopez, fotoğraflarda kayıtsız ve umursamaz…
Hasçelikler, mizah ve memleket
Sosyal medya dehlizlerinin dibindekiler muhtemelen Sude Belkıs’ı ve yenilikçi Twitch yayınlarını çoktan yakın kadrajlarına almışlardır. Ancak Belkıs TV’yi daha geniş bir kitlenin gündemine yerleştiren asıl içerik, çok konuşulan Hasçelikler and The City isimli amatör mini-dizi oldu. Dizinin ortaya çıkış sürecini de izlediğimiz ilk bölümün ardından düşündüğüm tek şey, Sude Belkıs’ın yanına arkadaşlarını da alarak evcilik…
2000’ler nostaljisinin zamanı geldi mi?
Netflix’in 2023 yapımı dizisi Beef’i izliyorum. Trafikte başlayan, birtakım kişisel, toplumsal, sınıfsal dertlerle katmerlenen bir kavgayı anlatıyor. İki kişi birbirine giderek daha da kuruluyor, kuruldukça diğerinin hayatına daha da dahil oluyor, dahil oldukça kendi hayatının dizginlerini daha da kaybediyor. İlk bölümün sonunda biri diğerinin evine giriyor, tuvaletin her yerine güzelce çişini yapıp kaçıyor. Kaçarken yüzünde…
Şimdi günah keçisi video oyunları mı?
Eskişehir’de gözü dönmüş bir saldırganın kafasında kask, elinde balta, yüzünde maske ve üzerinde hücum yeleğiyle etrafa saldırması kamuoyunun tepkisinin ardından olayın bazı yönlerinin fazlaca vurgulandığı ama bazı kısımlarının da manipülatif şekilde görmezden gelindiği büyük bir toplumsal infiale dönüştü. Bu vaka sosyal medyada, haber portallarında ve gündelik sohbetlerde tartışılırken, tartışmaların odağı neredeyse bütünüyle video oyunlarına kaymış…
vesaire 10 yaşında: İnternet yayıncılığında bağımsızlık
Burnumun, kollarımın, bacak boyumun, memelerimin hepsinin birbirine göre orantısızlaşmaya başladığı, fikirlerin ve beğenilerin kalıcığına yürekten inandığım, daha fenası onları ifade edişimin özüne yetişkinlere karşı bir inat yerleştiğinden, sevilmenin zor olduğu bir yaştayım. 14 yaşındayım. Yan komşumuz dünyalar tatlısı bir teyze ve o yıllarda 22-23 yaşında olan yeğeni. Evlerine internet bağlattıkları için, ömrünü yeğen sevgisine veren…
Kültürel hegemonya ve karşı bellek meselesi
Memleket gündemi hızlı değişiyor. Bu değişim nedeniyle direnmenin farklı cephelerine, farklı veçhelerine uzanıyoruz. 19 Mart’ta başlayan protestoların ardından boykotu tartışmaya başladık mesela. “Tüketimden gelen gücümüzü kullanıyoruz” diye özetlenen bu süreçte iktidara yakın markaları, firmaları boykot etmeyi, bu markalardan alışveriş yapmamayı ya da bir gün boyunca tüketime ara vermeyi gündelik pratiğimiz haline getirmeye çalıştık. Kısacası, yurttaşların…
O mu, bu mu? İşte bütün mesele bu.
Sosyal medya tüm işlevlerinin yanı sıra devasa bir oyun alanı. Menemen anketleriyle, “Hangi rock grubusun?” testleriyle, Twitter’daki “Beğen, hakkında anonim yorum yapayım” ya da Ekşi Sözlük’teki “Üstteki yazara bir mesaj bırak” etkinlikleriyle sınırsız vakit geçirebilme imkanı, sosyal medyanın temel eğlencelik boyutu. Bu oyun tiplerinden biri ve şu sıralar belki de en popüleriyse “O mu, bu…
“Instagram kapatılınca ben”
Türkiye’de Instagram’a erişim 2 Ağustos itibarıyla hiçbir açıklama yapılmadan engellendi. Bunun üzerine başta Twitter (X) olmak üzere diğer sosyal medya mecralarında yasağın nedeniyle ilgili iddialar ve spekülasyonlar dolaşmaya başladı. Yasağın Hamas lideri İsmail Haniye’nin öldürülmesi üzerine Türkiye’de Haniye için milli yas ilan edilmesinin üstüne gelmesi, Instagram yasağının milli yasla ilintili olduğu iddiasının güçlenmesine yol açtı.…
Algoritmanın tiranlığı: Neden kahve dükkanlarının hepsi aynı?
2010’larda, restoranları ve başka yerel işletmeleri bulmak ve puanlamak için kullanılan Yelp adlı uygulamanın sıkı bir kullanıcısıydım. Kırmızı-beyaz arayüzüyle benim için hem New York'ta hem de yurtdışında güvenilir bir öneri kaynağı haline gelmişti. Berlin, Kyoto ve Reykjavík’te kahve dükkanı arar dururdum, Yelp’in diğer kullanıcıların her bir mekanı ne kadar beğendiğini gösteren yıldız derecelendirmesine göre hazırlanmış…
Sinir bozucu, tüyler ürpertici bir seyirlik: “Baby Reindeer”
“iPhone’umdan gönderildi” cümlesi hiç bu kadar tüyler ürpertici olmamıştı. Baby Reindeer, Richard Gadd’ın çalıştığı barda tanıştığı Martha adında orta yaşlı bir kadın tarafından takip edilme deneyimini anlattığı, dehşet verici olduğu kadar büyük beğeni toplayan tek kişilik oyununun Netflix uyarlaması. Martha, Donny’nin (Richard Gadd’ın alter egosu) e-posta adresini ele geçirir, her gece durmadan bazen tutarlı, bazen…
Ünlüye biçilen rol: Kamusal sorumluluk mu, günah keçisi olmak mı?
Geçen hafta Oyuncular Sendikası Yönetim Kurulu Üyesi Cem Yiğit Üzümoğlu, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı'nın “boykot çağrısı yapanlar” hakkında başlattığı soruşturma kapsamında göz altına alındı. Bu gelişme yalnızca hukuki zeminde değil, kültürel anlamda ve temsil düzeyinde de bir kırılma yarattı. Olayın kendisinden ziyade öncesinde ve sonrasında yaşananlar Türkiye’de ünlü figürlerin kamusal alandaki rolünün toplumsal açıdan nasıl kodlandığını…
vesaire 10 yaşında: Alternatif seslere neden ihtiyacımız var?
vesaire, 2024’te 10. yaşını kutluyor. Yayımlayacağımız birkaç yazıyla vesaire'nin kuruluş amacını, geçmişten günümüze ne yapmaya çalıştığını, gelecekte neye dönüşmek istediğini inceleyeceğiz. Böylelikle son on yılın kültür ve yayıncılık hayatına kısa, küçük ölçekli bir bakış atabilmeyi de umuyoruz. İyi okumalar dileriz. Birinci sınıf öğrencilerine verdiğim Debates in Media Studies [Medya Çalışmalarındaki Tartışmalar] dersi, Adorno ve Horkheimer…
Oyuncular sessiz mi? Hayır, yalnız.
Bir süredir sosyal medyada çokça konuşulan “Oyuncular neden sessiz?” sorusu, içeriden biri olarak beni hem düşündürüyor hem de yaralıyor. Çünkü bu sessizlik duyarsızlıktan değil, daha çok yapısal bir yalnızlıktan kaynaklanıyor. Mesleğini sevgiyle, inatla sürdüren yüzlerce oyuncu güvencesizlik, korku, baskı, linç tehdidi ve sektörel örgütsüzlük sarmalında ya sesini çıkaramıyor ya da çıkardığında yalnız kalmaktan korkuyor. Bu…
Sosyal medya ve popülerlik paradoksu: Doğruluk mu, cesaret mi?
Bu kız ne iş yapıyor? Hiç, sadece ünlü. Bu sorunun 2000’li yıllarda Kim Kardashian için sorulduğunu hatırlıyorum. Belirli bir mesleği ya da yeteneği olmayan bir insanın “başarısının” sorgulandığı dönemlerdi bunlar. Reality show’ların dönemi… O zamanlar birçoğumuz hâlâ Kim Kardashian’a meslek seçmeye diretirken, bazılarımız popülerliğin kendisini bir mesleğe dönüştüren yeni düzene ayak uydurmaya başlamıştı bile. Kim…
Dokunaklı hatta trajik bir varlık: Turist
İnsanların dile getirmekten kendilerini alamadıkları en içi boş ifade nedir? Ben, herhalde “seyahat etmeyi seviyorum” derdim. Bu cümle karşınızdaki kişi hakkında pek de bir şey söylemez çünkü hemen herkes seyahat etmeyi sever. Ama insanlar seyahat etmeyi sevdiklerini söyler dururlar, nedense hem seyahat ettikleri hem de seyahat etmeyi dört gözle bekledikleri için kendileriyle övünürler. Seyahat etmeyi…
“Sessizlik” sorusuyla başladık, yalnızlıkla karşılaştık.
“Sanatçılar neden konuşmuyor?” Bu soru, son yıllarda hemen her toplumsal olayda tekrar tekrar soruluyor. Özellikle kültür-sanat alanından tanınan isimler söz söylemediğinde, kamuoyunda bir hayal kırıklığı oluşuyor. Bu soruya daha önceki yazımda şöyle yanıt vermiştim: Oyuncular sessiz değil, yalnız. Bu yalnızlık bir duyarsızlık hali değil, örgütsüzlüğün derinleştirdiği bir sonuç. Yazıya gelen tepkiler, bu sorunun daha da…
Baldur’s Gate 3, saf kaçışçılık ve tarihin sonu
"Sanatı nasıl değerlendiriyoruz, herhangi bir sanat eserini sevmemize ya da sevmememize neden olan şey nedir?" gibi sorular uzun zamandır kafamı kurcalıyor. Yüzeysel sanat eleştirisi hakkında vardığım eksik ama iş görür sonuç şu: kişisel deneyimlerimiz, yetiştirilme tarzımız ve sosyal, politik, ekonomik, etnik, dini ve cinsel kompozisyonumuz temelinde "bize konuşanı" seviyoruz. Eserin yeniliğinden kaynaklı içsel önyargı bariyeri…
Baldur’s Gate 3, saf kaçışçılık ve tarihin sonu
"Sanatı nasıl değerlendiriyoruz, herhangi bir sanat eserini sevmemize ya da sevmememize neden olan şey nedir?" gibi sorular uzun zamandır kafamı kurcalıyor. Yüzeysel sanat eleştirisi hakkında vardığım eksik ama iş görür sonuç şu: kişisel deneyimlerimiz, yetiştirilme tarzımız ve sosyal, politik, ekonomik, etnik, dini ve cinsel kompozisyonumuz temelinde "bize konuşanı" seviyoruz. Eserin yeniliğinden kaynaklı içsel önyargı bariyeri…
2000’ler nostaljisinin zamanı geldi mi?
Netflix’in 2023 yapımı dizisi Beef’i izliyorum. Trafikte başlayan, birtakım kişisel, toplumsal, sınıfsal dertlerle katmerlenen bir kavgayı anlatıyor. İki kişi birbirine giderek daha da kuruluyor, kuruldukça diğerinin hayatına daha da dahil oluyor, dahil oldukça kendi hayatının dizginlerini daha da kaybediyor. İlk bölümün sonunda biri diğerinin evine giriyor, tuvaletin her yerine güzelce çişini yapıp kaçıyor. Kaçarken yüzünde…
vesaire 10 yaşında: İnternet yayıncılığında bağımsızlık
Burnumun, kollarımın, bacak boyumun, memelerimin hepsinin birbirine göre orantısızlaşmaya başladığı, fikirlerin ve beğenilerin kalıcığına yürekten inandığım, daha fenası onları ifade edişimin özüne yetişkinlere karşı bir inat yerleştiğinden, sevilmenin zor olduğu bir yaştayım. 14 yaşındayım. Yan komşumuz dünyalar tatlısı bir teyze ve o yıllarda 22-23 yaşında olan yeğeni. Evlerine internet bağlattıkları için, ömrünü yeğen sevgisine veren…
Oyuncular sessiz mi? Hayır, yalnız.
Bir süredir sosyal medyada çokça konuşulan “Oyuncular neden sessiz?” sorusu, içeriden biri olarak beni hem düşündürüyor hem de yaralıyor. Çünkü bu sessizlik duyarsızlıktan değil, daha çok yapısal bir yalnızlıktan kaynaklanıyor. Mesleğini sevgiyle, inatla sürdüren yüzlerce oyuncu güvencesizlik, korku, baskı, linç tehdidi ve sektörel örgütsüzlük sarmalında ya sesini çıkaramıyor ya da çıkardığında yalnız kalmaktan korkuyor. Bu…
Anlatılan senin hikayendir, ne gülüyorsun?
2000’lerin ilk on yılında Türkiye güldürüsünün altın anahtarını elinde bulunduran komedyenlerin şimdilerde peş peşe andropoza girmesinin ardından, mizah kendini derin bir fetret döneminin ortasında buldu. Eskinin ağır topları çaresiz çırpınışların eşlik ettiği bir zindelik gösterisi içinde acıma duygusu uyandırırken yeni figürler de bu yarı-anarşi ortamının kaosundan istifade ederek piyasada kendine bir yer edinmeyi arzuluyor. Önce…
“Instagram photo dump” çaresizliği
Jennifer Lopez, 1 Eylül 2024’te “Ne yazdı ama…” diye veciz bir açıklama yaparak Instagram’daki 250 milyon takipçisiyle tam on altı adet fotoğraf paylaştı. Bu paylaşım, uzun süredir magazin basınının gündeminde yer alan iki yıllık Jennifer Lopez-Ben Affleck ilişkisinin sonunu getiren ve herkesin gözü önünde gerçekleşen boşanma davasının hemen ardından gelmişti. Lopez, fotoğraflarda kayıtsız ve umursamaz…
Ünlüye biçilen rol: Kamusal sorumluluk mu, günah keçisi olmak mı?
Geçen hafta Oyuncular Sendikası Yönetim Kurulu Üyesi Cem Yiğit Üzümoğlu, İstanbul Cumhuriyet Başsavcılığı'nın “boykot çağrısı yapanlar” hakkında başlattığı soruşturma kapsamında göz altına alındı. Bu gelişme yalnızca hukuki zeminde değil, kültürel anlamda ve temsil düzeyinde de bir kırılma yarattı. Olayın kendisinden ziyade öncesinde ve sonrasında yaşananlar Türkiye’de ünlü figürlerin kamusal alandaki rolünün toplumsal açıdan nasıl kodlandığını…
O mu, bu mu? İşte bütün mesele bu.
Sosyal medya tüm işlevlerinin yanı sıra devasa bir oyun alanı. Menemen anketleriyle, “Hangi rock grubusun?” testleriyle, Twitter’daki “Beğen, hakkında anonim yorum yapayım” ya da Ekşi Sözlük’teki “Üstteki yazara bir mesaj bırak” etkinlikleriyle sınırsız vakit geçirebilme imkanı, sosyal medyanın temel eğlencelik boyutu. Bu oyun tiplerinden biri ve şu sıralar belki de en popüleriyse “O mu, bu…
Sinir bozucu, tüyler ürpertici bir seyirlik: “Baby Reindeer”
“iPhone’umdan gönderildi” cümlesi hiç bu kadar tüyler ürpertici olmamıştı. Baby Reindeer, Richard Gadd’ın çalıştığı barda tanıştığı Martha adında orta yaşlı bir kadın tarafından takip edilme deneyimini anlattığı, dehşet verici olduğu kadar büyük beğeni toplayan tek kişilik oyununun Netflix uyarlaması. Martha, Donny’nin (Richard Gadd’ın alter egosu) e-posta adresini ele geçirir, her gece durmadan bazen tutarlı, bazen…
Algoritmanın tiranlığı: Neden kahve dükkanlarının hepsi aynı?
2010’larda, restoranları ve başka yerel işletmeleri bulmak ve puanlamak için kullanılan Yelp adlı uygulamanın sıkı bir kullanıcısıydım. Kırmızı-beyaz arayüzüyle benim için hem New York'ta hem de yurtdışında güvenilir bir öneri kaynağı haline gelmişti. Berlin, Kyoto ve Reykjavík’te kahve dükkanı arar dururdum, Yelp’in diğer kullanıcıların her bir mekanı ne kadar beğendiğini gösteren yıldız derecelendirmesine göre hazırlanmış…
Sosyal medya ve popülerlik paradoksu: Doğruluk mu, cesaret mi?
Bu kız ne iş yapıyor? Hiç, sadece ünlü. Bu sorunun 2000’li yıllarda Kim Kardashian için sorulduğunu hatırlıyorum. Belirli bir mesleği ya da yeteneği olmayan bir insanın “başarısının” sorgulandığı dönemlerdi bunlar. Reality show’ların dönemi… O zamanlar birçoğumuz hâlâ Kim Kardashian’a meslek seçmeye diretirken, bazılarımız popülerliğin kendisini bir mesleğe dönüştüren yeni düzene ayak uydurmaya başlamıştı bile. Kim…
Kültürel hegemonya ve karşı bellek meselesi
Memleket gündemi hızlı değişiyor. Bu değişim nedeniyle direnmenin farklı cephelerine, farklı veçhelerine uzanıyoruz. 19 Mart’ta başlayan protestoların ardından boykotu tartışmaya başladık mesela. “Tüketimden gelen gücümüzü kullanıyoruz” diye özetlenen bu süreçte iktidara yakın markaları, firmaları boykot etmeyi, bu markalardan alışveriş yapmamayı ya da bir gün boyunca tüketime ara vermeyi gündelik pratiğimiz haline getirmeye çalıştık. Kısacası, yurttaşların…
vesaire 10 yaşında: Alternatif seslere neden ihtiyacımız var?
vesaire, 2024’te 10. yaşını kutluyor. Yayımlayacağımız birkaç yazıyla vesaire'nin kuruluş amacını, geçmişten günümüze ne yapmaya çalıştığını, gelecekte neye dönüşmek istediğini inceleyeceğiz. Böylelikle son on yılın kültür ve yayıncılık hayatına kısa, küçük ölçekli bir bakış atabilmeyi de umuyoruz. İyi okumalar dileriz. Birinci sınıf öğrencilerine verdiğim Debates in Media Studies [Medya Çalışmalarındaki Tartışmalar] dersi, Adorno ve Horkheimer…
“Sessizlik” sorusuyla başladık, yalnızlıkla karşılaştık.
“Sanatçılar neden konuşmuyor?” Bu soru, son yıllarda hemen her toplumsal olayda tekrar tekrar soruluyor. Özellikle kültür-sanat alanından tanınan isimler söz söylemediğinde, kamuoyunda bir hayal kırıklığı oluşuyor. Bu soruya daha önceki yazımda şöyle yanıt vermiştim: Oyuncular sessiz değil, yalnız. Bu yalnızlık bir duyarsızlık hali değil, örgütsüzlüğün derinleştirdiği bir sonuç. Yazıya gelen tepkiler, bu sorunun daha da…