Haberler
Bilim & Teknoloji
Yaşam
Kültür & Sanat
Haberler
Bilim & Teknoloji
Kültür & Sanat
Minor White‘a ait bu yazı, İfsak Blog Ekibi tarafından Espas Sanat Kuram Yayınları’nın izniyle “Fotoğrafçının Eğitimi” kitabından aktarılarak yayına hazırlanmıştır. . . . . . . . . . . . . Duvarları ve sıraları boş bir sınıf gördüğümde, bana kış sonundaki bir bahçenin halini hatırlatmadığı olmadı. Aynı şekilde, yeni öğrencilerle dolu bir sınıfın, bahar güneşine açacak olan tomurcuklarla dolu bir meyve bahçesini hatırlatmadığı da. Ve yetersiz bir biyolog olduğum için bir ağacı diğerinden ayıramam. Birkaç hafta sonra tomurcuklar çiçeklendiğinde, ancak o zaman, bademi karaağaçtan, söğütü meşeden ayırabilir ve geleceklerini tahmin edebilir hale gelirim. Bir adam, elbette ki her bir
Bayram Yılmaz Fotoğraf Kitabı Üzerine Sert kapak, 154 sayfa 108 Siyah-beyaz, duotone fotoğraf Ebat 23×26 cm Baskı ve cilt: Metro Basım Hizmetleri A.Ş. Türkçe, İngilizce, Fransızca 1. Baskı: Mart 2025 Halkın tarih sahnesine çıktığı 1789 Fransa’sından zamanımıza, Fransız Devrimi ruhu ve onun ilk gerçekleştiği yer Paris, insanlığın ortak mirası olmayı sürdürüyor. Tanrı’nın seçtiği sanılan kralın ve mutlak monarşinin tasfiye edildiği ilk büyük devrim 1789 Fransız Devrimi… Ardından yaşanan çalkantılı sürece rağmen aydınlanmacı, ilerlemeci, modern bir ulusun inşasına sahne olmuş bir şehir Paris. İlk ziyaretimde fark ettiğim şey bu kentin görkemli geçmişini yansıtan pek çok anıtsal yapıya sahip olmasıydı.
Belki yeterince şiir okumamıştık Biraz kağıt biraz da dün. (Tevfik Fikret) Şiir: Tıpkı fotoğraf gibi. Öz ve içten. Doğrudan, üstelik etkili. Kitabın kapağını açıyorsunuz. Okumaya başlıyorsunuz. Önce sözcüklerle bir savaşınız oluyor. İmgeler ilk bakışta görünmemeyi seçiyor. Zihninizin sınırlarından içeriye girmeye çalışıyor dizeler. Engellemeye çalışıyor, başaramıyorsunuz. Kabul ediyor, bir nevi ölümü göze alıyor ve şiiri kucaklıyorsunuz. Hoş, ölümü çağrıştırmayan ne az şiir vardı dünyada. Şiir gizli formülleri barındırır bünyesinde, her şiirin kendi sihirli sözleri vardır kapısını açtıran. Ve 40 Harami gibi dizildiğimiz, önünde. Okuduğumuz bir önceki şiirin deneyimini hatırlamaya çalışırız Daha önce gittiğimiz yerden dönmesini bekleriz ruhumuzun. O yine geç kalmış,
‘Ağlarken gördüğümüz insanları, şimdi dans ederken görmek mutluluk verici’ Yazımın temellerini dayanışma gönüllüsü, sanatçı arkadaşım Meral Demir’in bu anlamlı cümlesi attı. 6 Şubat depreminden sonra, Özcan Yurdalan hocamın önderliğinde, bir grup gönüllü fotoğrafçıyla beraber, bölgede çocuklarla fotoğraf çalışmaları yaptığımızı, daha önceki iki yazımda anlatmıştım. Depremin üçüncü yılında sevgili Berna Kuleli ve Yusuf Aslan ile beraber yolum bu kez Nurhak’a düştü. Yusuf hoca ve Berna’dan farklı olarak benim Nurhak’a ilk gelişim. Önceki iki yılda Hatay Samandağ’da çalışmış, Nurhak’a gelme fırsatım olmamıştı. Özcan hoca bu yıl Nurhak’ta çalışacağız deyince hiç düşünmeden iznimi ayarlayıp beklemeye başladım. Berna ve Yusuf hoca benden beş gün
Aniden Filmi Üzerine Bu yazı, İFSAK Toplumsal Cinsiyet Çalışmaları Grubu’ndan https://www.instagram.com/berna_kuleli1 Berna Kuleli tarafından hazırlanmıştır. . . . . . . . . . . . . Yazımı yazmak için masaya oturduğumda, İstanbul’da bahar güneşi yüzünü göstermeye başlamıştı. Gene de evde kaloriferler yanıyordu ve ben pencereyi açmak zorunda kaldım. Sürmekte olan bir yıkımın ve diğer inşaatların sesleri odayı doldurdu. Tam da o sırada Feride Çiçekoğlu’nun değişen İstanbul’da eşikte olma halini ve isyanımızı da anlattığı kitaplarını okuyordum. Bu kitaplardan özellikle bahsetmek istiyorum. Feride Çiçekoğlu’nun sinemamızdan filmleri yabancı sinemacıların filmleriyle karşılaştırırken, bir yandan da kendi hayatından anılarla anlatımını zenginleştirdiği kitapları Vesikalı Şehir’le
Oğuzhan Kaya’nın deneysel kısa filmi Fotokopi Günlükleri, bir beyaz yakalının tekdüze ve döngüsel yaşamını yalnızca bir fotokopi makinesinin tarayıcı yüzeyi aracılığıyla kurarak anlatıyor. Görüntü yerine siyah-beyaz kopyaların kullanıldığı bu kısa filmde, tekrar eden eylemler ve makinenin ritmik sesi; sistematik modern hayatın hem görsel hem işitsel bir izdüşümüne dönüşüyor. Geçtiğimiz aylarda 45. İFSAK Ulusal Kısa Film ve Belgesel Yarışması’nda deneysel dalda birincilik kazanan yönetmen Oğuzhan Kaya ile bu özgün üretim sürecini konuştuk. Fotokopi Günlükleri fikri nasıl ortaya çıktı? Aslında fikir, kurum içi kullanılan “fotokopi kayıtları (günlükleri) / photocopy logs” kavramına duyduğum ilgiyle gelişti. Şirketlerde hangi çalışanın ne kadar fotokopi çektiği, ne
45. İFSAK Ulusal Kısa Film ve Belgesel Yarışması Canlandırma Dalı’nda birincilik kazanan Rezzan, izleyiciyi sade ama etkileyici bir anlatımla yaşlı bir kadının hayatına ortak ediyor. Hikâye ile animasyonun görsel dili arasında kurduğu dengeli ve güçlü ifade, filmi özel kılan en önemli unsurlardan biri. Festival sonrasında İFSAK Sinema Birimi’nden Ayten Ünal ve Işıl Yaman, filmin yönetmeni akademisyen Dr. Öğr. Üyesi Özlem Baykuş Paçacıoğlu ile bir araya gelerek Rezzan’ın ortaya çıkış hikâyesini, filmin yaratım sürecini ve ilham kaynaklarını konuştu. Röportaj tarihi: 30 Mayıs 2025 Yer: Nazım Hikmet Kültür Merkezi-Kadıköy Katkıda bulunan: Ayten Ünal Filmde yalnızca Rezzan’ın değil, dünyada birçok kadının maruz kaldığı
Absürt Bir Kapitalizm Eleştirisine Bulanmış Kişilik Buhranı Kapitalizm, tüketim toplumu, sistemin içine hapsolmuş, sıradanlaşmış insanın varoluşsal tepkimesi. İhtiyaçları belirleyen mekanizmanın sorgulanması, şirketlerin kar döngüsünün gönüllü iştirakçisi bireylerin, ayakta kalma içgüdüsüyle kendilerini feda etmelerinden başlayan film, akabinde, kişinin iç çatışmalarının kişiliğe bürünmüş haline dönüşüyor. Boşluk, çoklaşmayan dostluklar, ruhsal hoşnutsuzluk üzerinden absürt bir film. Bizim toplumların aksine, toplumsal bağları daha yavaş batı medeniyetlerinin, birey öznelinde, biraz abartılmış, kurgusal dışa vurum filmi. Neden şimdi 1999 filmi Ağzında silahla başlayan film, anlatıcısının yönlendirmesiyle uykusuzluğunu, tedaviyi reddeden doktorunu ve çözüm için testis kanseri hastalarının rehabilite grubuna katılımı anlatan Edward Norton, birçok destek grubuna da katılarak
Turkuaz denizin, beyaz kumun, baharat bahçelerinin diyarı Zanzibar, Afrika kıtasının doğusunda Tanzanya ülke sınırları içerisinde özerk iki adadan oluşan bir bölgedir. İsmi Farsça’da “Zangi bar” yani “Zenci Sahili”nden türemiştir. Umman Krallığı ve Birleşik Krallık’tan sonra 1964’te Tanzanya devletinin, Tanganika ile birlikte bir parçası olmuştur. Nitekim Tanzanya isminin Tan kısmı Tanganika’dan, Zan kısmı da Zanzibar’dan oluşur. Kendi bayrağında da Tanzanya bayrağının renklerini farklı biçimde kullanmıştır. Dilleri Svahili’dir. Tanzanya halkının üçte ikisi Hristiyan, üçte biri Müslüman ve Animist iken, Zanzibar halkının tamamına yakını Müslümandır ve İslami kuralları uyguladıkları bir yaşam tarzları vardır. Giyim konusunda turistlere yönelik bir uygulama olmasa da, başkent Stone
Bölüm 13, Bolivya, Sucre Sucre, 14Temmuz 2017 Sucre, Bolivya’nın idari başkenti. Ritüel yine aynı. Meydanları ve sokakları gezmek üzere erken kalktık.Halk pazarını dolaştık. Bolivya’dan son alışverişlerimizi yapıyoruz. Bol fotoğraf çekiyoruz tabi. Bu arada denemek için aldığımız, genelde erkeklerin çiğnediği ama bizim hiç hoşumuza gitmeyen, beğenmediğimiz Coco yapraklarını sokakta birine veriyoruz. Bu yaprağı zamanında sömürgeciler Potosi ’deki madenlerde yerlilere veriyorlarmış. Beyni uyuşturuyor ama çalışmak için uyanık tutuyormuş. Hala bol miktarda tüketiliyor. Hatta buraya gelirken şoför bir paket aldı yanına, Sucre ’ye geldiğinde yarılamıştı. Muhtemelen uyanık kalmak için çiğnemiş bütün gece.
Bölüm 14, Arjantin, Buenos Aires 1 Buenos Aires, 15Temmuz 2017 – Cumartesi Evet, saat 6:00 gibi tangonun başşehri Buenos Aires’teyiz. Ama hava buz gibi. Hayallerimizdeki sıcacık Arjantin’le epey tezat. Havaalanından (Polis, gümrük) kolayca çıkıyoruz. Taksi ile 8:30 gibi oteldeyiz. Otel resepsiyon görevlisi 11:30 gibi check-in yapabileceğini söylüyor, sonradan halimize acıyor sanırım, 9 da alabilirim diyerek bizi rahatlatıyor. Resepsiyondaki kahve makinasından aldığımız kahveler ile yarım saat bekleyerek odalarımıza çıkıyoruz.İki saat uyku, 11:30’da aşağıda buluşup dışarı atıyoruz kendimizi. Önce otelin hemen hemen üzerinde olduğu, dünyanın en geniş caddesi olan Avenida 9 de Julio‘ya çıkıyoruz. Plaza de la Republica’daki abideyi görüyoruz. Ardından trafiğe
Bölüm 01, Urgenç, Nukus, Özbekistan 03Temmuz 2023 – Pazartesi Sonunda, pandemiden sonra ilk yurtdışı tatiline çıkıyorum. Geçen sene eşim Gülten Güney Afrika turu yapmıştı fakat ben bazı durumlardan dolayı gidememiştim. Şimdi şeytanın bacağını kırıyorum. Uçağımız 01:15 ‘te İstanbul Havaalanından direk Urgenç’e uçacak. Havaalanı İstanbul’a, özelikle de Anadolu yakasına epey uzak. Ulaşmak için Kadıköy’den 21:30’da Havaist’e biniyoruz. Hem Pazar günü hem de bayram olmasından dolayı yollar boş. Bir saatte varıyoruz. Ulaşım ücreti her şey gibi epey artmış. 124 TL/Kişi. Kısa bir süre önce bu paraya Çanakkale’ye otobüsle gidiyordum. Neyse, havaalanında 150 TL olan harcımızı da ödeyerek Check-In’imizi yaptırıyoruz. (Harç için artık
İnsanın sembolik bir evrende yaşadığı bir gerçek. Sembolizm adı 1886 yılında Jean Moreas tarafından akımın bildirisinin yazılmasıyla somut gerçeklik kazanmıştır. Simgecilik olarak da adlandırılan sembolizm, hem gerçeği gösteren hem de onun sınırlarını aşma isteğine cevap veren bir sanat akımıdır. XIX. yüzyıl sonu ile XX. yüzyıl başı döneminin gerçek şair ve sanatçılarında görülen yaratıcı imgeleriyle besledikleri belli bir çerçevede kişisel ve başkalarına devredilemez derinliğe Sembolizm adı verilmişti. İmgelem deyimiyle sembolizm hep karıştırılır. İmge kavramı bütün gücünü düş deyiminin özgürce simgelediği şeylerle uyum halinde olmasından (örtüşmesinden) almaktadır. Sembolizmde, onun anlayış ve estetiğinde, imgelemin bu ağır basan belirgin niteliğinin özellikle bilinçli ve ısrarlı
Müzik, kültürlerin sessel yansıması ve tınısal ifadesidir. Ve elbette, yaşanan toprakların ürünüdür. Farklı coğrafyalarda farklı kültürler oluşur ve gelişir. Uzun vadede evrenselleşme rolü içinde bütünleşecek olan kültürler, ilk adımlarında sesi, sözü, müziği ve enstrümanı ile yereldir. Hatta anlatım biçimi ve malzemeleri de yereldir. Ancak daha sonradan farklı yerellerden yola çıkan enstrümanlar ve ses aracılığıyla evrenselliğe taşınır. Bu evrensellik hali müziğin insanlığın ortak dili ve mirası olduğu görüşünü günümüze kadar getirmiştir. Science dergisinde 2019’de yayınlanan “İnsan Şarkısında Evrensellik ve Çeşitlilik” başlıklı makalede (…) “Müzik aslında evrenseldir” sonucuna varılmıştır. Bu sonuç, biri 86 toplumdan alınan kayıtlardan, diğeri etnografların dünya çapında 60 toplumdan
Bu yazı, İFSAK Toplumsal Cinsiyet Çalışmaları Grubu’ndan Suzan Bayazıt https://www.instagram.com/suzanbayazit/tarafından hazırlanmıştır. . . . . . . . . . . . . “Bu anonim fotoğraf yaklaşık 100 yıl öncesine ait ve isimleri belirlenemeyen kadın heykeltıraşlar ve ressamlar yer alıyor. Sanat tarihinde kadınlar çoğu zaman görünmez kılındı; eserleri ve emekleri yeterince belgelenmedi. Belki de bu karede, bugün isimlerini bilemediğimiz ama iz bırakmış kadın sanatçılar var. Onları hayal etmek ve görünmezliklerine dikkat çekmek, 8 Mart’ın ruhuna uygun bir hatırlatma: Kadınlar hep vardı, hep üretti, ancak her zaman görünür olamadılar.” Kadın ve heykel denildiğinde, en eski örnek olarak aklımıza Neolitik Dönem’den Çatalhöyük’te
Bu öykü, İFSAK Toplumsal Cinsiyet Çalışmaları Grubu’ndan https://www.instagram.com/sema.vurucu Sema Kahraman Vurucu tarafından yazılmıştır. . . . . . . . . . . . . “Bu hikâyeyi yazarsanız bir gün, benden bahsetmeyin. Sadece kuşu anlatın. Çünkü kuş her şeyi gördü.” Hayatımızı altüst eden depremden on beş yıl sonra onu göreceğimi bilmeden çıktığım bir yolculuğun sonunda gün ağarmadan tren garındayım. Eskişehir henüz güne uyanmamış. Tek tük öğrenciler geziniyor sokaklarda. İçime işleyen ayazdan bir an önce kurtulmak için adımlarımı hızlandırıyorum. İsmet İnönü caddesinde sabah serinliğinde açılan kitabevinin camına güneş vuruyor. Bu ikinci gelişim kitabevine. Sırt çantamı koltuğa bırakıp sıcak bir çayla ısınıyorum.
Biz özgür doğmayız aslında. Biz hayatımız boyunca karşı çıktığımız, yaptığımız seçimlerle birlikte kendi özgürlüğümüzü elde ederiz. Kimseyi etkileme ihtiyacın kalmadığında, sen ve fotoğrafların özgür olacak Kimseyi etkileme ihtiyacın kalmadığında, sen ve fotoğrafların özgür olacak ve sadece kendi iç yolculuğun için o düğmeye basacaksın. Sosyal medya hesabımda paylaşınca bir merak ve tartışma ortamı yaratan bu sözümün altında yatan temel düşünceleri açıklama ihtiyacı duydum. Bu yazıyı, ülkemizde, fotoğraf tarihinde kendisi olabilmeyi başarmış fotoğrafçılarımıza ve Şahin Kaygun’a adıyorum. İnsan, var olduğunu hissetmek adına üretmek ister. İster sanat eserleri yaratarak, ister topluma fayda sağlayacak bir sorunu çözerek ve ister üreterek bir fark yarattığını hissetmek